Τα μέλη της Λέσχης ανάγνωσης Κω ενθουσιάστηκαν με το βιβλίο του Χρήστου Χωμενίδη "Λόγια φτερά".
Μας θύμισε Όμηρο και σε κάποιους Μεσαίωνα. Η γλώσσα ήταν ζωντανή και έντονη. Υπήρχε πολύ καλή αναπαράσταση της αρχαίας Ελλάδας. Ο ήρωας μας ήταν συμπαθής και ήθελε να ζήσει έντονα και αντισυμαβατικά, δεν ήθελε να ζει στα στενά όρια μιας κοινωνίας και αρνιόταν κάθε είδος εξουσίας.
Το τέλος του βιβλίου ήταν τέτοιο που μας άφησε την αίσθηση ότι για τον καθένα μας η Ιθάκη είναι μέσα του.
Βιβλίο με πολλές ανατροπές και έντονα συναισθήματα.
3 σχόλια:
το βιβλίο είναι πάρα πολύ ωραίο, σε μένα άρεσε πάρα πολύ! αλλά μου έμειναν πολλά ερωτήματα χωρίς απάντηση.
η χελώνα
γιατί αυτή την επιλογή, γιατί αυτό το ζώο, βέβαια και ο Απόλλων στη μυθολογία είχε μεταμορφωθεί σε χελώνα, αλλά έχει σχέση αυτό; ή υπάρχει και μια αχνή αναφορά στους ινδικούς μύθους κατά τους οποίους μια χελώνα μεταφέρει την Γη στο καύκαλο της;
η τυφλότητα:
δυο γυναίκες είναι τυφλές, η μία, γριά, άσκημη που προσπαθεί μάταια και πονηρά να κρατήσει μαζί της τον Τήνελλο. μια άλλη, νέα, που καταφέρνει, με την γλυκύτητα του χαρακτήρα της και την δίψα της για την γνώση, να τον κρατάει μαζί της τον Τήνελλο.
το νησί των παιδιών:
τα παιδιά αυτά δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα για το τι σημαίνει το "ηθικό" διαχωρισμό μεταξύ του Καλού και του Κακού. Μου θύμισαν τα παιδιά στο έρημο νησί στο βιβλίο του Golding "Ο άρχοντας των μυγών" (Lord of the Flies), τίτλος που δεν είναι τιποτ'άλλο παρά η κυριολεκτική σημασία του ονόματος Βεελζεβούλ
Ιωσηφίνα
Τα Λόγια φτερά μου κράτησαν εξαιρετική παρέα το φετινό καλοκαίρι και θεωρώ ότι είναι το καλύτερο από τα τέσσερα βιβλία του Χωμενίδη- όσα έχω διαβάσει δηλ! Η παρουσίαση μιας ζωντανής αρχαίας κοινωνίας με ανθρώπους που ζουν με πάθος τη ζωή , γελάνε, βρίζουν , είναι επιρρεπείς στις ακολασίες και γενικά εμφανίζονται με ελαττώματα και προτερήματα, όπως οι κοντινοί μας άνθρωποι, κερδίζει τον αναγνώστη. Ο ρέων λόγος, η ζωντάνια στην αφήγηση και το χιούμορ που κυριαρχεί στο βιβλίο εξασφαλίζουν μια συναρπαστική ανάγνωση!
για το βιβλίο αυτό και σε απάντηση στη συζήτηση της Λέσχης Ανάγνωσης Διόνυσος στο facebook (
http://www.facebook.com/profile.php?id=100001690771286&v=info#!/topic.php?uid=122743398830&topic=13320 )
έγραψα:
εμείς ενθουσιαστήκαμε πραγματικά με αυτό το βιβλίο. Στη συζήτηση, όλοι θέλαμε να μιλήσουμε, όλοι θέλαμε να εκφράσουμε τις εντυπώσεις μας, όλοι είχαμε κάτι να προσθέσουμε στα λεγόμενα των άλλων!
η αθυροστομία, η ακολασία των πρωταγωνιστών κατάφεραν να μας δώσουν μια εικόνα ζωντανή των χαρακτήρων, με τα ελαττώματα και προτερήματα τους, τους είδαμε ως πραγματικούς ανθρώπους! μας άρεσε αυτό.
Ο Τήνελλος για μας αποδείχτηκε άνθρωπος απείθαρχος, που αγαπάει την ελευθερία του, που αρνείται κάθε είδος εξουσίας και συμβιβασμού, βέβαια πληρώνει βαρύ αντίτιμο για τις επιλογές τους, χωρίς να το μετανιώνει ποτέ, όμως.
Η μεγαλύτερη συζήτηση και οι πιο ενδιαφέρουσες γνώμες εκφράστηκαν για το πως να διερμηνεύσουμε μερικά πράγματα όπως η χελώνα: γιατί ο Τήνελλος μετατρέπεται σε καύκαλο; γιατί στο τέλος το παιδί (ο εγγονός του) πρέπει να ξεφορτωθεί από το καύκαλο μιας χελώνας για να μπορέσει να κολυμπάει ελεύθερο στα ρεύματα της θάλασσας; τι σημαίνει το καύκαλο; είναι μήπως (υποθέτω εγώ) το "παρελθόν" μας, είναι η κληρονομιά, το βάρος των παραδόσεων και των εθίμων από τα οποία πρέπει να ξεφορτωθούμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε ελεύθεροι στην ζωή μας;
η τυφλότητα, έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα η τυφλότητα δυο γυναικών; μάλλον και αυτό (κατά τη γνώμη μου) μπορεί να είναι υπόμνημα να ζούμε ελεύθερη ζωή, χωρίς να επηρεαστούμε από το γύρω κόσμο, αλλά έχοντας ως οδηγό μόνο την περιέργεια μας και την αγάπη προς την γνώση;
αυτά και πολλά άλλα κέντρισαν το ενδιαφέρον μας! δεν θα τελειώναμε ποτέ εάν δεν είχαμε και την οικογένεια στο σπίτι που μας περίμενε ;-)
giuseppina
Δημοσίευση σχολίου