Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

«Μάρτυς μου ο Θεός», Μάκης Τσίτας

Σάββατο απόγευμα και η συνάντηση μας αυτή τη φορά ήταν για το βιβλίο του Μάκη Τσίτα,  Μάρτυς μου ο Θεός. Η συζήτηση μας ήταν έντονη αφού σε κάποιους άρεσε πάρα πολύ και σε άλλους όχι.

Η Κατερίνα- και μαζί της συμφωνήσαμε η γράφουσα,  η Ιωσηφίνα, η Στέλλα και η Τασία - βρήκε πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο και ενώ αρχικά απέρριπτε τον ήρωα και τις απόψεις του σε δεύτερο επίπεδο έβρισκε τον εαυτό της να έχει κάνει τις ίδιες σκέψεις. Ενώ ο ήρωας ξεκινούσε από λανθασμένους συνειρμούς κατέληγε σε αληθινές διαπιστώσεις ή και το αντίθετο.
Το παράδοξο του βιβλίου είναι ότι ενώ ο ήρωας είναι μισογύνης , φασίστας και υποχόνδριος καταλήγει να μας είναι συμπαθής και να νιώθουμε οίκτο για τη δυστυχία του. Βέβαια τα αίτια της δυστυχίας του είναι πολλά και δικαιολογούν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή και τις επιλογές του: καταπίεση, σχολικός εκφοβισμός, κατάθλιψη, η αρρώστια της μικρότερης αδερφής, η απόπειρα βιασμού του ήρωα , οι εμπαιγμοί που είχε δεχτεί, η απαξίωση του πατέρα του, η εκμετάλλευση από τις γυναίκες της ζωής του κ.α. Όπως δηλώνει ο ίδιος στο βιβλίο : «Η παιδική μου ηλικία –μια φυλακή». Το τέλος του βιβλίου έρχεται να δικαιώσει όλη του τη ζωή αφού δέχεται τον τίτλο του άξιου – κάτι που επιδίωκε διακαώς .
Τα αφεντικά του έχοντας αντιληφθεί το πάθος που είχε για τη δουλειά του τον είχαν υποχείριο τους και έτσι η επαγγελματική του εξέλιξη ήταν αδύνατη. Η προσωπική του ατολμία και η έλλειψη διπλωματίας τον κρατούν στάσιμο και όχι μόνο-τον οδηγούν στο να χάνει την εργασία του και να απομένει με αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την ανεργία του, την οποία χρεώνει στην ύπαρξη «των αλλοδαπών που κλέβουν τις δουλειές».
Η χρήση του πολυτονικού συστήματος ταιριάζει με τον ήρωα , τη φιλοσοφία του και την όλη κοσμοθεωρία του.
Ωστόσο υπήρξαν και οι υπόλοιποι φίλοι που δεν έκριναν θετικά το βιβλίο . Η Αρετή, η Μαρία και ο Νίκος βρήκαν κουραστική τη θεματολογία του και θεώρησαν ότι ο ήρωας γινόταν αντιπαθής με τη στάση που κρατούσε. Από τη μια η θρησκοληψία και η εμμονή του με τις ξένες γυναίκες –ενώ απέρριπτε τους αλλοδαπούς γενικά-, η αβουλία του, αφού στη ζωή του δεν έπαιρνε καμιά πρωτοβουλία, αλλά γκρίνιαζε που δεν άλλαζε τίποτα , η αποφυγή της προσωπικής ευθύνης .Ο ίδιος δεν προσπαθούσε να αλλάξει τη ζωή του αλλά έμενε κολλημένος στα ίδια , στην εργασία του δε διεκδικούσε , στην προσωπική του ζωή αποδεχόταν παθητικά όσα γίνονταν και δεν επαναστατούσε έμπρακτα-απλά έμενε στην καταγραφή των βασάνων του. Η γραφή ήταν κουραστική  αφού υπήρχαν  συχνές  επαναλήψεις-δείγμα της ψυχασθένειας του ήρωα. Ωστόσο το βιβλίο διαβαζόταν εύκολα αν και θεωρήθηκε υπερεκτιμημένο από την ομάδα αυτή των φίλων μας!

Γιώτα