Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΜΟΛΥΒΙΩΝ της Σώτης Τριανταφύλλου

Με το "εγοστάσιο των μολυβιών" η Σώτη Τριανταφύλλου κάνει μια τομή στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία. Πρόκειται για ένα επικό μυθιστόρημα που περικλείει γεγονότα και συμβάντα οχτώ περίπου δεκαετιών: από το 1866 ως τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Περιπλανιέται σε πόλεις, χώρες και ηπείρους, που είχαν συμβεί κοσμοϊστορικά γεγονότα εκεί. Με κινηματογραφική γραφή μας μεταφέρει στο Κάιρο, τότε που κατασκευαζόταν η διώρυγα του Σουέζ, στην Αθήνα, την εποχή που "ξυπνούσε" η "τεχνική επανάσταση" στην Ελλάδα, στη Ζυρίχη, στο Βερολίνο, στην Αγία Πετρούπολη, στο Λένιγκραντ, όπου άλλος ονειρεύεται να κτίσει ένα εργοστάσιο μολυβιών και άλλος να κτίσει έναν ολόκληρο κόσμο. Παράλληλα μας ξεναγεί και στο Κογκό την περίοδο της αποικιοκρατίας.
   Είναι ένα βιβλίο-μυθιστόρημα "για την επανάσταση και τους επαναστάτες". Σε συναρπάζει με την πλοκή του και σε κάνει να ενδιαφερθείς για την ιστορία. Κάποιοι μάλιστα το χαρακτήρισαν βιβλίο "δρόμου" στην ιστορία, εφόσον παρουσιάζει τόσο περιπέτειες ανθρώπων όσο και "ιδεολογιών" καλύπτοντας μια τόσο μεγάλη χρονικά περίοδο.
Οι ήρωές της, κυρίως η οικογένεια των Ασημάκηδων και οι φίλοι τους, ο Στέφανος, ο Βολφ, ο Μάρκος, ο Βάγκαλης, η Ρόζα, η Λουίζα και τόσοι άλλοι, παρόλο που δεν παρουσιάζονται ως ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, με τον τρόπο ζωής τους και τις πεποιθήσεις τους  καταφέρνουν να αγγίξουν και να ευαισθητοποιήσουν τους αναγνώστες. Εκείνο που εντυπωσίασε ιδιαίτερα είναι ότι τους διακρίνει μια τάση φυγής ή ακόμα και φυγή από διάφορες καταστάσεις.
Δικαίως λοιπόν- αποφανθηκάμε στη συνάντηση της Λέσχης μας την περασμένη Κυριακή- το αξιόλογο αυτό βιβλίο της Σώτης αγαπήθηκε τόσο πολύ.
Μαρίνα

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Λόγια φτερά

Τα μέλη της Λέσχης ανάγνωσης Κω ενθουσιάστηκαν με το βιβλίο του Χρήστου Χωμενίδη "Λόγια φτερά".
Μας θύμισε Όμηρο και σε κάποιους Μεσαίωνα. Η γλώσσα ήταν ζωντανή και έντονη. Υπήρχε πολύ καλή αναπαράσταση της αρχαίας Ελλάδας. Ο ήρωας μας ήταν συμπαθής και ήθελε να ζήσει έντονα και αντισυμαβατικά, δεν ήθελε να ζει στα στενά όρια μιας κοινωνίας και αρνιόταν κάθε είδος εξουσίας. 
Το τέλος του βιβλίου ήταν τέτοιο που μας άφησε την αίσθηση ότι για τον καθένα μας η Ιθάκη είναι μέσα του. 
Βιβλίο με πολλές ανατροπές και έντονα συναισθήματα.  

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Απεβίωσε ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ



Απεβίωσε την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου σε ηλικία 91 ετών ο Τζ. Ντ.Σάλιντζερ, συγγραφέας του κλασικού αριστουργήματος του 1951 «Ο Φύλακας στη Σίκαλη».
Ο συγγραφέας πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κλεισμένος στο σπίτι του στην μικρή πόλη Κόρνις του Νιου Χαμσάιρ, όπου έγραψε και το μυθιστόρημα που σφράγισε μια ολόκληρη γενιά και τον ανέδειξε ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς των ΗΠΑ.
Η λογοτεχνική καριέρα του («Ιδανική Μέρα για Μπανανόψαρα», «Φράνι και Ζούι», «Ψηλά Σήκωσε τη Σκεπή» κράτησε λιγότερο από μια δεκαπενταετία έως το 1965. Εκτοτε διαφύλαττε τη μοναχικότητά του και περιφρουρούσε τη σιωπή του, ενώ οι φήμες έλεγαν πως έγραφε πυρετωδώς.
Αρνούνταν επί τριάντα χρόνια να δώσει συνέντευξη, είχε αποσυρθεί από το δημόσιο βίο μισό και πλέον αιώνα, και όμως κατάφερνε πάντα να βρίσκεται στηνη επικαιρότητα. Η έλλειψη στοιχείων για τη ζωή του γιγάντωνε τον μύθο του. Το μύθο που δημιούργησε με την περιπετειώδη περιπλάνηση του Χόλντεν Κόλφιλντ, του κατ εξοχήν αντιήρωα.

(πηγή http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1771424)