Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

23 Απριλίου: Παγκόσμια ημέρα του βιβλίου



Σαν σήμερα στις 23 Απριλίου 1616 πέθαναν δυο μεγάλοι άνθρωποι των γραμμάτων: ο Άγγλος δραματουργός Γουίλιαμ Σαίξπηρ και ο Ισπανός συγγραφέας Μιγκέλ Ντε Θερβάντες ( έγραψε τον «Δον Κιχώτη» ) Με αφορμή αυτών των γεγονότων η UNESCO καθιέρωσε την 23η Απριλίου ως την Παγκόσμια ημέρα βιβλίου


Καλά βιβλία σε όλους

^_^


Κυριακή 19 Απριλίου 2009

Καλή Ανάσταση!


Ο Καβάφης χαμογελά ξανά στο περιθώριο του 20ου αιώνα


Ο Καβάφης σύχναζε στην κακόφημη πλευρά της πόλης με την ίδια ευκολία που ανέσυρε από την ελληνιστική αρχαιότητα τους μικρούς, αποτυχημένους, περιθωριακούς ήρωές του, εκείνους που η επίσημη ιστοριογραφία προσπέρασε για να δοξάσει τους μεγάλους νικητές.
Δεν εξέδιδε ποτέ τα ποιήματά του, τα μοίραζε ο ίδιος στον κύκλο του, καθώς δεν άντεχε την εικόνα των «απούλητων αντιτύπων που γεμίζουν σκόνη στα βιβλιοπωλεία δίνοντας χαρά στους εχθρούς του», όπως έγραψε ο βιογράφος του Ρόμπερτ Λίντελ.
Η ιστορία, όμως, τον διεύψευσε. Η έκδοση μιας νέας αγγλικής μετάφρασης από τον Ντάνιελ Μέντελσον μιας ανθολογίας ποιημάτων του Καβάφη αλλά και η πρώτη μετάφραση στα αγγλικά των γνωστών πια 30 «ατελών» ποιημάτων του που ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του ‘60 (και πρωτοκυκλοφόρησαν το 1994 από τον «Ικαρο»), δεν πέρασαν καθόλου απαρατήρητες. Από το «New Yorker» μέχρι το διαδικτυακό ομοφυλοφιλικό site advocate.com, το δίτομο έργο «C.Ρ. Cavafy: The Collected Poems» και «Unfinished Poems» (εκδόσεις Knopf) του Αμερικανού κριτικού και συγγραφέα Ντάνιελ Μέντελσον βρήκε πολύ και φιλόξενο χώρο. Εβδομήντα έξι χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Καβάφης εξακολουθεί να κινείται με την ίδια ευκολία σε όλες τις πλευρές της πόλης…
Ο 49χρονος Ντάνιελ Μέντελσον αφιέρωσε 10 ολόκληρα χρόνια μεταφράζοντας τα ποιήματα του Καβάφη. Δεν πήγαν χαμένα. Η κριτική εκθειάζει το έργο του. Ο Νταν Τσιάσον σε 5,5 σελίδες στο «New Yorker» χαρακτηρίζει τη δουλειά του «εξαιρετική». Ο Μέντελσον μελέτησε πολύ καλά τα ποιήματα του Καβάφη που μετέφρασαν στα αγγλικά οι Εντμουντ Κίλι και Φίλιπ Σέραρντ στα τέλη της δεκαετίας του ‘70. Θεώρησε, όμως, ότι οι δυο τους συνειδητά δεν ασχολήθηκαν με τον ρυθμό του Αλεξανδρινού, αναζητώντας σε αντιδιαστολή τη μυστηριώδη πειθαρχία στους στίχους του.
Ο Μέντελσον, αντίθετα, ασχολήθηκε με το μέτρο. «Οσο περισσότερο βυθιζόμουν στους στίχους του τόσο συνειδητοποιούσα ότι δεν χρειάζονταν απλώς μια νέα μετάφραση, αλλά ένα πλήρες επίμετρο με ερμηνευτικά σχόλια για έξυπνους, αλλά όχι μυημένους αναγνώστες, που επιθυμούν να μάθουν περί τίνος πρόκειται», εξηγεί στη συνέντευξή του στο advocate.com. «Ενας φίλος μου, διαπρεπής κλασικιστής, μου είπε: “Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τα ποιήματα του Καβάφη εάν δεν καταλάβουμε τις ειρωνείες που κρύβονται πίσω από τις ιστορικές λεπτομέρειες”. Προσπάθησα επιπλέον να επαναφέρω το μέτρο, τη συνήχηση, τον ρυθμό. Οι προηγούμενες μεταφράσεις επιδίωξαν να παρουσιάσουν τον Καβάφη ως έναν προσιτό ποιητή και “ίσιωσαν” τα ποιήματά του. Εγώ θέλησα να αναδείξω τη λάμψη τους».
Διαπιστώνεται συχνά ότι ο Καβάφης μεταφράζεται εύκολα. Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, όσοι υποστηρίζουν ότι ο Αλεξανδρινός ποιητής κέρδισε από τη μετάφραση. Επειδή γενικά αποφεύγει τις μεταφορές και τις λεκτικές περίτεχνες διακοσμήσεις, τα ποιήματά του συχνά εκλαμβάνονται και ως σκέτη πρόζα. «Αυτό είναι δώρο και κατάρα μαζί», τονίζει ο Μέντελσον. Γιατί αν εκ πρώτης όψεως «φαίνεται ότι ο Καβάφης χρησιμοποιεί τη γλώσσα της καθημερινότητας, την ίδια στιγμή ανασύρει αρχαίες λέξεις, τις γυαλίζει και τις διαθέτει προς χρήση. Ετσι η γλώσσα του έχει μια μουσικότητα που δεν βρίσκει το αντίστοιχό της στην αγγλική», καταλήγει.
Ο Ντάνιελ Μέντελσον, χρόνια κριτικός βιβλίου στα «New York magazine» και «New York book review», έχει γράψει και ο ίδιος έξι βιβλία. Το μπεστ σέλερ του «Lost: Α search for six of six million» για την αναζήτηση της μοίρας έξι μελών της οικογένειάς του στο Ολοκαύτωμα απέσπασε το 2006 το βραβείο του National Book Critics Circle. Εχει ασχοληθεί και με την αρχαία τραγωδία και συγκεκριμένα τον Ευριπίδη στο «Gender and the City in Euripides’ Political Plays» (Oxford University Press, 2002).
Τι τον τράβηξε στον Καβάφη; «Το γεγονός ότι ασχολείται με το περιθώριο, τις σκοτεινές περιοχές. Είναι ένας κορυφαίος ποιητής του 20ού αιώνα, που μας χαμογελάει από το περιθώριο του 20ού αιώνα. Θεωρώ ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να διαβάσουμε την ποίησή του. Θα αναγνωρίσουμε στον χαιρέκακο, σαρδόνιο τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την πτώση τόσων πολιτισμών, την αποσύνθεση αυτοκρατοριών, το αναπόφευκτο τέλος του πολιτικού στάτους κβο, τον κόσμο γύρω μας».


Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Είδωλα ποιητών

Δύο νέες ποιητικές ανθολογίες από το Μεταίχμιο αποκαλύπτουν τους αντικατοπτρισμούς που παρουσιάζουν τέσσερις κορυφαίοι ποιητές του περασμένου αιώνα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗ
Η ποίηση σε καθρέφτες και μάλιστα αντικριστούς. Αντικριστοί Καθρέφτες ονομάζεται η νέα σειρά ποιητικών ανθολογιών που ξεκίνησε να εκδίδει το Μάρτιο το Μεταίχμιο και χαρακτηρίζονται από την καλλιτεχνική και ανθρώπινη συνύπαρξη. Οι δύο πρώτοι τόμοι αναφέρονται σε ποιητές και ποιήτριες που οι πορείες τους κρίνονται παράλληλες και ταυτόσημες. Η δουλειά του ενός καθρεφτίζεται στου άλλου και το αντίστροφο. Ο πρώτος τόμος αφορά τους Κώστα Καρυωτάκη και Μαρία Πολυδούρη και τιτλοφορείται: Έρωτας και Θάνατος στη Σκιά της Ποίησης. Περιλαμβάνει τα σημαντικότερα ποιήματα των δύο ποιητών, προσπαθώντας ν' αποτυπώσει το έργο τους αλλά και το θυελλώδη έρωτά τους. Η επιμέλεια είναι του Γιάννη Η. Παππά, εκδότη και διευθυντή του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Διαπολιτισμός (www.diapolitismos.gr/).
Ο δεύτερος τόμος εξετάζει τις περιπτώσεις των Κ. Π. Καβάφη και Φερνάντο Πεσσόα. Η έκδοσή του συνέπεσε με την προβολή του πολυβραβευμένου ντοκιμαντέρ του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη, το οποίο το Μάιο θα κυκλοφορήσει σε DVD από τις ίδιες εκδόσεις. Η πόλη, το ταξίδι και τ' ανθρώπινα πάθη είναι μερικά από τα κοινά γνωρίσματα που αποδίδονται στις δυο κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στην ανθολογία που έχει επιμεληθεί και έχει μεταφράσει από τα πορτογαλικά ο Γιάννης Σουλιώτης, εκτός από τα ποιήματα των δύο ανδρών, βρίσκουμε ένα κατατοπιστικό χρονολόγιο καθώς και έναν εύστοχο παραλληλισμό της ζωής τους που μας καταδεικνύει γιατί αποτελούν είδωλο ο ένας του άλλου

Πηγή: (http://www.lifo.gr/content/i153/x8/1319 )

Παράλληλα αναφορά στο βιβλίο του Γιώργου Παπά κάνει και η κ. Στάμου στο ιστολόγιο της από όπου αντιγράφουμε :



Έρωτας και θάνατος στη σκιά της ποίησης"Πέρα στον κάμπο σκιές περιπλανιούνται σαν να χορεύουν. Μέσα τους έχουν παλιές αγάπες και όνειρα"(Στην άκρη του ονείρου, Γ. Παππάς)Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στο δίδυμο της νεοελληνικής μας λογοτεχνίας. Το επιμελήθηκε ο Γ. Παππάς, ποιητής και ο ίδιος, τιμώντας δύο ποιητικές μορφές, που στη μνήμη μας έχουν δεθεί και μέσα από την παλιά τους αγάπη, μια αγάπη τραγική και πολυκύμαντη, που διαλύθηκε την ώρα που την είχαν ανάγκη. Έτσι, η ζωή τους χώρισε, αλλά η μεταθανάτια γραφή τους ενώνει.Η επιλογή των κειμένων, το τελευταίο σημείωμα του Καρυωτάκη, τα εργοβιογραφικά και η εισαγωγή κατατοπίζουν άριστα τον αναγνώστη για να επιχειρήσει τη δική του ανάγνωση, έχοντας υπόψη του τα απαραίτητα βιογραφικά στοιχεία και το κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο της εποχής.

Πηγή: Για την ανθολογία Καρυωτάκη-Πολυδούρη. Άρθρο της Χριστίνας Αργυροπούλου στον Δι@πολιτισμό.




Γιώτα

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

λογοτεχνικά βραβεία του περιοδικού Διαβάζω

Η απονομή των βραβείων θα γίνει στις 4 Μαΐου, στο αμφιθέατρο του Νέου Μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.

Η τελετή απονομής των βραβείων θα γίνει στις 4 Μαΐου, στο Νέο Μουσείο Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς 138, στις 7:00 μ.μ., στο αμφιθέατρο του Μουσείου.

Το βραβείο απονέμεται στη μνήμη του ιδρυτή του περιοδικού, Περικλή Αθανασόπουλου.

Χορηγός επικοινωνίας : in.gr και Τα Νέα.



Οι μικρές λίστες των υποψήφιων βιβλίων ανά κατηγορία.


Μυθιστόρημα

  • Γκάκας Σέργιος, Στάχτες
  • Ελευθερίου Μάνος, Ανθρωπος στο πηγάδι
  • Ευσταθιάδη Μαρία, Το κόκκινο ξενοδοχείο: Η αδύνατη αναπαράσταση
  • Θέμελης Νίκος, Οι αλήθειες των άλλων
  • Καραγάτση Μαρίνα, Το ευχαριστημένο ή Οι δικοί μου άνθρωποι
  • Κούρτοβικ Δημοσθένης, Τι ζητούν οι βάρβαροι
  • Μαγκλίνης Ηλίας, Η ανάκριση
  • Μαρούτσου Έλενα, Μεταξύ συρμού και αποβάθρας
  • Σταμάτης Αλέξης, Βίλα Κομπρέ
  • Χρυσόπουλος Χρήστος, Η λονδρέζικη μέρα της Λώρας Τζάκσον

Διήγημα

  • Δαγδελένης Σταμάτης Ε., Το βιβλίο των αιρέσεων
  • Καραγιάννης Βασίλης Π., Το χρώμα της νοσταλγίας
  • Κίτσιου Ειρήνη, Εκπαιδευτής γρύλων
  • Κουγιουμτζή Μαρία, Αγριο βελούδο
  • Κουμανταρέας Μένης, Το Show είναι των Ελλήνων
  • Κύρκος Νίκος, Η νύχτα του στρατηγού και άλλα διηγήματα
  • Μηλιώνης Χριστόφορος, Τα πικρά γλυκά
  • Παρίσης Νικήτας Ι., Τα κόκκινα στραγάλια: Δεκατρία διηγήματα
  • Σταυρίδης Στέφανος, Η βιβλιοθήκη του Ραβέλ
  • Χιόνης Αργύρης, Το οριζόντιο ύψος: Και άλλες αφύσικες ιστορίες

Δοκίμιο

  • Zimbone Anna, Ρεαλιστική παράσταση και ποιητική ενόραση στην πεζογραφία του Γιώργου Ιωάννου
  • Ιωαννίδου Αλεξάνδρα Δ., Υπόθεση Γκράνιν: Η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο
  • Λαμπρέλλης Δημήτρης Ν., Χριστούγεννα στην ποίηση του Μίλτου Σαχτούρη, Η ανακλαστική διαλεκτική και τα ματωμένα της θραύσματα
  • Μπακουνάκης Νίκος, Μια στιγμή της Ευρώπης στην Ελλάδα του 19ου αιώνα. Ο λόγος, η εικόνα, ο μύθος του Ανδρέα Ρηγόπουλου
  • Πεχλιβάνος Μίλτος, Από τη «Λέσχη» στις «Ακυβέρνητες Πολιτείες»: Η στίξη της ανάγνωσης
  • Ροζάνης Στέφανος, Ένας λανθάνων ρομαντισμός
  • Σταυρίδη-Πατρικίου Ρένα, Οι φόβοι ενός αιώνα

Ποίηση

  • Αγγελάκος Χρήστος, Τα φώτα απέναντι
  • Βέης Γιώργος, Ν όπως νοσταλγία
  • Δαράκη Ζέφη, Σε ονομάζω θα πει σε χάνω
  • Κοντός Γιάννης, Ηλεκτρισμένη πόλη
  • Κοροπούλης Γιώργος, Αντιύλη
  • Κούσουλας Λουκάς, Το φεγγάρι του Υμηττού και άλλα ποιήματα
  • Κουτσούνης Στάθης, Έντομα στην εντατική
  • Πασχάλης Στρατής, Εποχή παραδείσου
  • Πορφύρης Τάσος, Έρημα
  • Πούλιος Λευτέρης, Η κρυφή συλλογή

Πρωτοεμφανιζόμενοι

  • Βουδούρης Νίκος Αδάμ, Ο βυθός είναι δίπλα
  • Γιανναράς Σπύρος, Ο Λοξίας
  • Κατσού Ναταλία, Μαγωδός
  • Μακριδάκης Γιάννης, Ανάμισης ντενεκές
  • Παλούκης Σπύρος, Ο Καρλομάγνος και η κάμερα και τα μυστικά
  • Σκαλίδη Σταυρούλα, Προδοσία και εγκατάλειψη
  • Τασσοπούλου Κωνσταντίνα, Τα κοινόχρηστα
  • Τζανακάρη Βάσια, Έντεκα μικροί φόνοι: Ιστορίες εμπνευσμένες από τραγούδια του Nick Cave
  • Ψάλτης Γιώργος Κ., Επιστροφή στην ενιαία χώρα

Εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο

  • Αγγελίδου Μαρία (κείμενο), Σαμαρτζή Ίρις (εικονογράφηση): Το δέντρο με τα ψέματα
  • Βαλάση Ζωή (κείμενο), Βαλάσης Κωστής (εικονογράφηση): Το ασώματο θεριό: Ιστορίες ανθρώπων, δράκων, και άλλων θηρίων
  • Γεωργαλά-Καρτούδη Μαρία (κείμενο), Γαλανομάτη Ιωάννα (εικονογράφηση): Το συναχωμένο αεροπλανάκι
  • Μανδηλαράς Φίλιππος (κείμενο), Τσάμπρα Ελένη (εικονογράφηση): Τα τρελομπαλάκια
  • Μητσιάλη Αλεξάνδρα (κείμενο), Μπαχά Μαρία (εικονογράφηση): Το αστερόσπιτο
  • Μιχαλοπούλου Αμάντα (κείμενο), Τουλιάτου Σοφία (εικονογράφηση): Ο Ισίδωρος και ο ναυαγός
  • Μώραλη Βάσια (κείμενο), Λαδά Έφη (εικονογράφηση): Η βροχή των αστεριών
  • Νευροκοπλή Βασιλική (κείμενο), Ανδρικόπουλος Νικόλας (εικονογράφηση): Το παραμύθι της μουσικής
  • Φραγκούλη Φωτεινή (κείμενο), Στεφανίδη Φωτεινή (εικονογράφηση): Εφτά ορφανά μολύβια… εφτά ιστορίες
  • Ψυχογυιού Δήμητρα (κείμενο και εικονογράφηση): Ο κηπουρός του ουρανού

Λογοτεχνικό βιβλίο για μεγάλα παιδιά

  • Αγγελίδου Μαρία, Το τετράδιο με τους ορισμούς: Ένα κεφάλαιο από την αυτοβιογραφία του Ηλία Μακρή
  • Ζαραμπούκα Σοφία, Πέτρου και Παύλου
  • Ηλιόπουλος Βαγγέλης, Παίξε το ανάποδα
  • Κλιάφα Μαρούλα, Αγρια παιχνίδια
  • Παπαθεοδώρου Βασίλης (κείμενο), Μπουλούμπασης Πέτρος (εικονογράφηση), Το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας
  • Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, Η προφητεία του κόκκινου κρασιού
  • Ελένη Πριοβόλου, Το σύνθημα
  • Ρεμούνδος Γιάννης (κείμενο), Δήμος Χρήστος (εικονογράφηση), Πέντε μέρες που συγκλόνισαν το σπίτι μας
  • Τριανταφύλλου Σώτη, Αφρικανικό ημερολόγιο


Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Λουάν Τζούλι "Που να ζητήσω συγγνώμη"

«Εμείς δεν μεταναστέψαμε σαν τα πουλιά
 σε σχηματισμό “V”...
 Στα σύνορα
 η τελευταία γουλιά δακρύων
 δάγκωσε τις λέξεις
 και με το όνομα της μάνας
 βρέξαμε τα στεγνά μας χείλη» 
(Μετανάστευση).

«... είδα
 τέσσερα πράγματα:
 κομμένα σύρματα
 δάκρυα λάσπης
 και πουκάμισα φιδιών
 Το τέταρτο;
 Η σκιά μου» 
(Στα σύνορα).

«Δεν κάναμε έρωτα
 καιρό
 Στεγνώσαμε σαν τα πηγάδια του Αυγούστου
 Κι ύστερα
 όρθιοι
 σαν δέντρα που τα γυμνώνει
 το φθινόπωρο
 πλυθήκαμε, στεγνώσαμε
 και βαριόμασταν να ξαναντυθούμε... 
(Ερωτικό).

«Σαν ζωηρό κοριτσάκι
 που δίνεται στον εραστή,
 κρυφά από τους γονείς του
 Η Αθήνα τον Αύγουστο
 σαν κι εμένα
 πιο νέος, χωρίς τα γκρίζα μαλλιά
 και τα γυαλιά για το διάβασμα 
(Η Αθήνα τον Αύγουστο).

«Την απόσταση από το σπίτι όπου ζω
 μέχρι την Πατησίων
 δεν τη μετράω
 με μέτρο και βήματα
 Τη μετρώ με σφυρίγματα
 κι ανάσες.
 Τα παιδιά γελούν
 που τη συγκρίνω με πράγματα
 που άφησα κάποτε, στο χωριό.
 Τώρα,
 και τη ζωή μου
 τη μετράω με τα χρόνια
 που μου λείπει μια αγάπη
 με τη φωνή των γονιών μου.
 Κι ύστερα,
 σαν βγω στη λεωφόρο,
 μηδενίζω ό,τι μέτρησα
 και συνεχίζω.
 Αύριο
 πάλι από την αρχή» 
(Ακόμα...).

«Ακούω ειδήσεις
 χαμογελώντας με πίκρα
 και κατηγορώντας τους προγόνους μας
 που δεν μας είπαν
 πως είχαμε καταγωγή δολοφόνου» 
(Ακούγοντας ειδήσεις την Αθήνα).

«Στην αρχή
 της πρόσφερα δωράκια μικρά
 Τα χείλη μου
 το μέτωπο
 την αγκαλιά
 τα φιλιά
 την υγρασία του δέρματος
 και τη ζεστασιά από το βλέμμα.
 Αργότερα
 για να με πιστέψει
 της έδωσα το αίμα
 την καρδιά
 τη σκέψη
 το όνειρο
 την ανησυχία
 την ηρεμία...
 όλο το κορμί.
 Πιο μετά
 κάτι άλλο ήθελα να της δωρίσω
 αλλά δεν είχα.
 Ήμουν άδειος...» 
(Στην αγάπη...).

«Γεννήθηκα φθινόπωρο
 Τα φύλλα ματωμένα
 Για πρώτη φορά
 ξεχώρισα για χρώμα βασικό
 της σκουριάς το κόκκινο.
 Μεγάλωσα φθινόπωρο
 χωρίς να ξέρω άλλες εποχές.
 Ζω στο φθινόπωρο
 κόβοντας τις δικές μου ώρες
 και κιτρινίζοντας τις μέρες
 σαν ξαφνιασμένος Σεπτέμβρης» 
(Φθινόπωρο).

«Τους ονόμασαν Κωστάκη, Χρήστο, Βασιλάκη, Γιάννη
 γιατί εκείνα τα δικά τους, που έφερναν, δυσκολοπρόφερτα
 τους φάνηκαν. Κι εκείνοι φοβήθηκαν μην εξοργίσουν
 και τη λίγη ανοχή που τους έδειχναν.
 Κι έτσι, οι Κωστάκηδες, γέμισαν τα γκαράζ και τα χωράφια,
 κάνοντας πως αυτό είναι το σωστό τους όνομα και όχι το άλλο
 που μυρίζει ξενιτιά και βρόχινο νερό, θολό από πόνο και σιωπή.
 Πολλοί είναι οι Χρήστοι, οι Βασιλάκηδες και οι Γιάννηδες
 που λένε καλημέρα, καληνύχτα και καλά Χριστούγεννα.
 Κανείς σχεδόν δεν τους θυμάται με το όνομα της μάνας τους...
 αφού τους διόρθωσαν το λάθος με μια καινούργια αλήθεια, βολική
 για όλους.
 Μέσα στον ύπνο τους θυμούνται ποιοι είναι, 
 σαν ονειρεύονται την αδερφή τους να τους παρακαλά
 να της χτενίσουν τα μαλλιά» 
(Χρήστοι και Βασιλάκηδες).

«Τον Θεό
 τον νιώθω μέσα μου
 και σ΄ αυτούς που μ΄ έχουν μέσα τους.
 Στους άλλους
 στους απέναντι
 σαν στιγμή
 σαν τώρα
 και σαν αύριο
 με μια βαλίτσα ξύλινη, άδεια θανάτου...» 
(Η πίστη μου).

«Στα ποιήματά μου δεν είμαι ξένος.
 Το διαβατήριό μου
 δεν έχει βίζα...» 
(Στα ποιήματά μου).

«Τέσσερα πράγματα έκλεψα:
 κορδέλες για τα κορίτσια
 χρώμα για τα μαλλιά της γυναίκας μου
 κάρβουνα για τους αγαπημένους φίλους
 και φως για τον εαυτό μου» 
(Ο ληστής των αστραπών). 

ΥΓ:

Στίχοι από την ποιητική συλλογή του Λουάν Τζούλι «Πού να ζητήσω συγγνώμη» (Εκδ. Ελληνικά Γράμματα. Επιμέλεια Γιάννης Ξανθούλης). Ο Λουάν Τζούλι γεννήθηκε το 1955 στην πόλη Ντεβόλ της Αλβανίας, κοντά στην Κορυτσά. Το 1995 ήρθε στην Ελλάδα ως οικονομικός μετανάστης, όπου εργάζεται και ζει με την οικογένειά του. Γράφει ποιήματα και παραμύθια για παιδιά, κατ΄ ευθείαν στα ελληνικά. Αυτή είναι η τρίτη ποιητική του συλλογή.


(Πηγή :Εφημερίδα Τα Νέα, Του Γκασμέντ Καπλάνι, http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4510880)

Γιώτα

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

ΠΡΩΙΝΟ ΑΣΤΡΟ" , Γιάννης Ρίτσος

Μια εξαιρετική δουλειά ετοίμασαν τα παιδιά και η καθηγήτρια του Γυμνασίου Χρυσοβίτσας Ιωαννίνων, Ευαγγελία Στάμου, για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και το αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο στο Μουσείο Μπενάκη.Η εργασία τους φιλοξενήθηκε στο αφιέρωμα που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά του 6ο Λυκείου Καλλιθέας σε συνεργασία με το 10ο Λύκειο Πειραιά για το Γιάννη Ρίτσο, κατόπιν προσκλήσεως της Αγγελικής Κώττη.
Αντιγράφουμε από το ιστολόγιο του Γυμνασίου Χρυσοβίτσας :..Το "Πρωινό Άστρο" είναι το ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για το κοριτσάκι του, όταν έγινε πατέρας. Είναι το ποίημα της πατρικής στοργής και της λυρικής φαντασίας. Είναι ένα ποίημα "που μόνο ένας παλμογράφος θα μπορούσε να "οπτικοποιήσει" και να καταγράψει τους παλμούς της εκπληκτικής ευαισθησίας του". Ο ίδιος ο Ρίτσος το χαρακτηρίζει "Μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών" για την κορούλα του. ..
http://xrysomyga.blogspot.com/2009/03/blog-post_24.html




.

Γιώτα