Η Σώτη Τριανταφύλλου κοντά μας!

Ήταν 5 Μάη 2012, παραμονές εκλογών, όταν η Σώτη Τριανταφύλλου ήρθε να συναντήσει τα μέλη της Λέσχης μας. Δεν ήταν προγραμματισμένη κάποια εκδήλωση... Επιθυμούσαμε να τη δούμε ιδιαιτέρως, ως μέλος της δικής μας Λέσχης Ανάγνωσης και να μας συντονίσει μια συζήτηση για το τελευταίο βιβλίο που διαβάσαμε, που μάλιστα ήταν δική της πρόταση: "Ο υπέροχος Γκατσμπυ" του Σκοτ Φιτζέραλντ.
Παρεϊστικα, λοιπόν, συναντηθήκαμε για να τη γνωρίσουμε καλύτερα σε παραλιακό ταβερνάκι της πόλης. Αναπόφευκτο να μιλήσουμε για πολιτική. Μοιράστηκε μαζί μας τις απόψεις της για τη "Χρυσή Αυγή", για την ελληνική αριστερά, για την πορεία της παιδείας στην Ελλάδα, αλλά και στην Αμερική, που ζούσε μέχρι πρότινος, όπου έκλεισε το σχολείο που δούλευε με τα 1600 παιδιά, την απογοήτευση που εισπράττει από την Ελλάδα και πολλά άλλα θέματα...

Στη συνέχεια πήγαμε σε κεντρικό καφέ της πόλης, εφόσον η Λέσχη δεν διαθέτει δικό της χώρο για τις συναντήσεις της, αλλά φιλοξενείται σε παρόμοιες επιχειρήσεις. Εκεί μας μίλησε και για το βιβλίο που μας είχε προτείνει να διαβάσουμε, την ιστορία του Μεγάλου Γκάτσμπυ, ενός Αμερικανού που, μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και λίγο πριν το "κραχ", πλουτίζει με όχι απαραίτητα ηθικούς τρόπους... Παρέχει στο μέγαρό του συνεχώς πάρτυ και δεξιώσεις διατηρώντας ένα μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του. Κινητήριος δύναμη είναι μια γυναίκα, η οποία ήταν παλιά του αγαπημένη και τώρα παντρεμένη με άλλον, μια που εκείνος δεν μπορούσε τότε να της προσφέρει το "αμερικανικό όνειρο". Συναντάμε κι άλλους ολοκληρωμένους ήρωες που η ζωή τους είναι δηλωτική της ηθικής της εποχής και της αλλοτρίωσης που το αμερικάνικο όνειρο επέβαλε.
Ο στόχος φαίνεται να είναι αυτή ακριβώς η αλλοτρίωση που επέρχεται με την απόκτηση πλούτου και υλικών αγαθών.
Πιο βαθειά, όμως, σε μια δεύτερη ανάγνωση διαπιστώνουμε τη δυστυχία του Γκάτσμπυ, που είναι προσκολλημένος στο παρελθόν, δε ζει το παρόν του και δεν αντιλαμβάνεται πόσο δυσοίωνο θα είναι το μέλλον του. Ολη αυτή η προσκόλληση στο παρελθόν κα στα παλιά του αισθήματα, που οι άλλοι άνθρωποι, και κυρίως η γυναίκα που τον ενδιαφέρει, δεν ενστερνίζονται, προδιαγράφει το τέλος του, το τραγικό του τέλος. Ένα θάνατο που δεν έχει καμιά δόξα και "γκλάμουρ", που δεν έχει φίλους να τον κλάψουν, που δείχνει πόσο μόνος ήταν πραγματικά παρά το μύθο που είχε δημιουργήσει.

Αφού ολοκληρώσαμε τη συζήτηση για το βιβλίο, κατέφτασαν στο χώρο τα νιάτα. Μαθητές από τη Λέσχη ανάγνωσης του 2ου ΓΕΛ Κω, που τη γνώρισαν μέσα από το βιβλίο της "Για την αγάπη της Γεωμετρίας", στα πλαίσια της λειτουργίας της Λέσχης ανάγνωσης του σχολείου.

Τη ρώτησαν για το βιβλίο, αλλά γρήγορα η συζήτηση πέρασε σε πιο προσωπικά θέματα, όπως για τη ζωή της, τις σπουδές της και τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα των έργων της. Είναι σύνηθες φαινόμενο τα παιδιά να θεωρούν ότι τα στοιχεία που αναφέρονται στα βιβλία είναι αυτοβιογραφικά. Τους διαχώρισε το αυτοβιογραφικό από το μυθοπλαστικό στοιχείο, αλλά και τόνισε τον συγκερασμό τους.
Θυμήθηκε και μοιράστηκε μαζί μας τις αναμνήσεις της από τα μαθητικά της χρόνια, όταν λόγω πίεσης των γονιών της πέρασε πρώτη (!) στη Φαρμακευτική Αθηνών και πήρε το πρώτο της πτυχίο. Ύστερα πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε Γαλλική Φιλολογία, εργαζόμενη παράλληλα για να εξοικονομήσει τα δίδακτρα. Τέλος πήγε στη Νέα Υόρκη, να σπουδάσει Αμερικανική Ιστορία, την οποία και δίδαξε. Πάντα όμως ήθελε να γίνει συγγραφέας. Και το κατάφερε και αυτό. Κυρίως αυτό!
Μίλησε για το σύστημα παιδείας σε Ελλάδα και Αμερική. Μας μίλησε για τη συμπεριφορά των μαθητών σε Ελλάδα και Αμερική. Ήταν ιδιαίτερα δηκτική με τους Έλληνες εκπαιδευτικούς και το σύστημα που υπηρετούν.
Απάντησε και σε κοινωνικές αναζητήσεις των παιδιών, όπως  για τη θέση της για την οικογένεια. Τόνισε ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για να κάνουν οικογένεια, αλλά από τη στιγμή που το επιλέγουν, πρέπει να θέτουν και να υπακούν σε κανόνες. Μίλησε για το χρήμα σε σχέση με την οικογένεια. Ότι δεν πρέπει να θεωρούνται υποκατάστατο της οικογενειακής ζεστασιάς τα χρήματα. Άλλα εφόδια πρέπει να δίνουν οι γονείς στα παιδιά. Εξάλλου και τα ίδια τα παιδιά χρειάζονται τα όρια της οικογένειας και όχι τα χρήματά της. Οι γονείς οφείλουν να βοηθούν τα παιδιά να αποκτούν ανεξαρτησία.
Τα συμβούλεψε να μην απογοητεύονται με τίποτα. "Να πέφτεις εφτά φορές και να σηκώνεσαι οχτώ", είπε χαρακτηριστικά. Φράση που σημάδεψε το πέρασμά της από τις ψυχές των μαθητών, αλλά και τις δικές μας.
Συνήθως απογοητεύομαι από τη γνωριμία εκ του σύνεγγυς με ανθρώπους που θαυμάζω και εκτιμώ μέσα από το έργο τους. Η Σώτη ήταν μια ευχάριστη έκπληξη!
Σύγχρονη και μοντέρνα με νέες και δροσερές απόψεις, εφ' όλης της ύλης, παράλληλα με ωριμότητα, αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία, μίλησε στα παιδιά και εμάς και μας "κέρδισε". Οι απόψεις της διατυπώνονταν καθαρές έως και απόλυτες κάποιες φορές. Σίγουρη για τις επιλογές της μοιράστηκε τα "πιστεύω" της σε μια ατμόσφαιρα άκρως φιλική, άνετη, ζεστή. Δίνει το μήνυμα μέσα από τη ζωή της πρώτα και από τα βιβλία της έπειτα:
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή, και πολύ μεγάλη για να είναι βαρετή!

    ΝΤΑΙΖΗ ΠΕΡΕΖΟΥ