Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Δεύτερη αναγνωστική διαδρομή: σχέση μητέρα-παιδί και επιρροή της στη συγγραφική πορεία

"Αν ένας άνθρωπος υπήρξε το αδιαμφισβήτητα αγαπημένο παιδί της μητέρας του, διατηρεί σε όλη του τη ζωή το αίσθημα θριάμβου, την πίστη στην επιτυχία, που συχνά οδηγεί πραγματικά στην επιτυχία ... "  μας αναφέρει ο Freud.

"Μητέρα" , "μάνα" , "μαμά" ... όπως και να την αποκαλέσουμε, η ιδιότητά της παραμένει ίδια. Η σχέση που αναπτύσσουμε μαζί της είναι καθοριστική και τις  "συνέπειες"  αυτής της σχέσης τις φέρουμε μαζί μας για μια ολόκληρη ζωή και μάλιστα, τις περισσότερες φορές, αυτές "κατευθύνουν" και τη σχέση με τα δικά μας παιδιά, δημιουργώντας ουσιαστικά έναν κύκλο ζωής .  

Σ' αυτή, λοιπόν, τη διαδρομή θα επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε και να μελετήσουμε την επιρροή της μητέρας στο παιδί της, τον συγγραφέα! Πόσο καταλυτικά μπορεί να έχει δράσει η παρουσία ή η απουσία της στη ζωή του και στο περιεχόμενο της γραφής του , το οποίο μας ενδιαφέρει κυρίως.  Θα κοιτάξουμε, λοιπόν, πίσω από την κλειδαρότρυπα και θα παρακολουθήσουμε μια πιο προσωπική πτυχή των συγγραφέων διαβάζοντας το τι έχουν γράψει αυτοί για έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους στη ζωή του καθενός μας!

Πρώτος σταθμός , ο Αύγουστος Κορτώ και το "Βιβλίο της Κατερίνας". Η Κατερίνα είναι η μάνα και το βιβλίο μιλά γι' αυτή την  "ψυχή που συγκλονίζει με το φως και το σκοτάδι της". Σ' αυτό το πρώτο μας ταξίδι, μάλιστα, συνοδοιπόρος θα υπάρξει και ο ίδιος ο συγγραφέας με την επίσκεψη του στην Κω, ο οποίος θα μας "φωτίσει" τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να βρούμε την αλήθεια.
"Όλες τις λένε μαμά. Εσύ ποια είσαι; "

Δεύτερος σταθμός , η  Μαργαρίτα Καραπάνου και το βιβλίο " Μαμά".  Σχέση μάνας -κόρης ...μια σχέση ρεαλιστική, χωρίς εξιδανικεύσεις είναι αυτή που μας περιγράφει η συγγραφέας στο αυτοβιογραφικό της έργο.
 "Η περίπτωση της μάνας μου μας καλούσε να είμαστε αισιόδοξοι, αφού, μολονότι ανήμπορη, ακίνητη και μελλοθάνατη, διαβεβαίωνε ότι κάθε λεπτό της ζωής είναι ανεκτίμητο. . ."


Τρίτος σταθμός , λοιπόν, η  Γαλλίδα συγγραφέας Σιμόν ντε Μποβουάρ και " Ένας πολύ γλυκός θάνατος ". Στο βιβλίο αυτό, η συγγραφέας μιλά για τη μητέρα της από τη θέση της κόρης ξετυλίγοντας το νήμα των αναμνήσεων της για να υφάνει τη σχέση της με αυτόν τον ιδιαίτερο άνθρωπο . 

(Αρετή)

Δεν υπάρχουν σχόλια: