Το Σάββατο 17 Ιανουαρίου ξαναβρεθήκαμε οι περισσότεροι στην πρώτη συνάντηση του καινούριου χρόνου. Η συζήτηση που ακολούθησε αφορούσε στο πιο πρόσφατο εκδοτικό πόνημα του πολυγραφότατου Νίκου Θέμελη."Οι αλήθειες των άλλων" άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, παρ΄όλο που ο πρωταγωνιστής δε βρήκε την ανταπόκριση της δικής του αλήθειας ή μάλλον δεν το επέτρεψε ο συγγραφέας. Κατάφερε όμως ο Θέμελης, χάρη σε αυτό το εύρημα, να παρουσιάσει μια υπέροχη σχέση φιλίας ανάμεσα σε έναν Τούρκο και έναν Έλληνα που φτάνει μέχρι την αυτοθυσία καταρρίπτοντας κάθε εκδοχή περί εχθρότητας των δύο λαών και προκαλώντας μεγάλη συγκίνηση στον αναγνώστη. Στα πλαίσια την Μικρασιατικής καταστροφής αποδόθηκε με ακρίβεια και πειστικότητα ο πόνος και ο καημός των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις εστίες τους ή αρνήθηκαν να τις εγκαταλείψουν ίσαμε το τέλος της ζωής τους. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η παραστατική και ακριβής περιγραφή του Αϊβαλιού και της Μυτιλήνης, αλλά και η μεστή γλώσσα του συγγραφέα, που καταφέρνει και αποτυπώνει το ήθος των προσώπων και αποδίδει τα ιδιώματα των εκάστοτε περιοχών με καταπληκτική ευκρίνεια. Άραγε ταξίδεψε ο ίδιος ίσαμε εκεί; Ίσως!
Πέτυχε πάντως να σκιγραφήσει απίθανα τους χαρακτήρες του, όσο και αν δε συμφωνούσαμε πάντοτε με τις επιλογές του πρωταγωνιστή, Μεχμέτ-Μανόλη, στις σχέσεις του με τις γυναίκες ή τα παιδιά του και να μας προτρέψει στην αποδοχή και στην ανοχή της διαφορετικότητας και να μας διδάξει ότι όλα τα πράγματα θέλουν το χρόνο τους, έχουν συντελεστή ωριμότητας!
Μαρίνα Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου