Δεν είχαμε καθορίσει ένα μοναδικό βιβλίο να διαβάσουμε ταυτόχρονα: για
την περίοδο των Χριστουγέννων είχαμε αφήσει στην ελεύθερη επιλογή τις
αναγνωστικές μας δραστηριότητες και έτσι όλοι, αδιάφοροι για το τσουχτερό
κρύο αλλά φορτωμένοι με τίτλους, ονόματα, ιστορίες, πλοκές και τόμους, την
προκαθορισμένη ώρα στον προκαθορισμένο τόπο συνάντησης, βρεθήκαμε γύρω από δυο
κέικ (αντί βασιλόπιτα) να μιλάμε για όλα τα βιβλία που διαβάσαμε.
Τα διαβάσαμε, λοιπόν, άλλα τα αγαπήσαμε, άλλα μας άφησαν με κάποιες απορίες, αλλά δεν μας άρεσαν καθόλου, και έτσι η συζήτηση και οι ερωτήσεις που κάναμε ο ένας στον άλλο, οι ανταλλαγές εντυπώσεων μεταξύ αυτών που ήδη γνώριζαν κάποιους από τους τίτλους, γέμισαν την δίωρη συνάντησή μας και την κάνανε και πλούσια και ζεστή και εποικοδομητική και όμορφη.
Η Νταίζη, νέο μέλος της λέσχης μας, ξεκίνησε πρώτη και μας μίλησε για τα βιβλία που διάβασε τον Άγιο της μοναξιάς της Ιωάννας Καρυστιάνη, το οποίο της άρεσε αν και αρκετά βαρύ, και το Όνειρο του πρωτομάστορα Νικήτα του Άρη Φακίνου, το οποίο αν και δεν το είχε τελειώσει της κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή και της άρεσε η εξέλιξη της πλοκής.
Η Μαρία πάλι διάβασε το Φεύγω της Κώστιας Κοντολέων, το οποίο δεν της άρεσε καθόλου και δεν θα το πρότεινε.
Η Ελένη Π. διάβασε το καινούριο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη, Ηδονή στον κρόταφο, που είναι μια συλλογή κειμένων της που έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα. Είναι ένα βιβλίο για όσους αγαπούν τη Ζυράννα και δίνει περισσότερες πληροφορίες για την ίδια, φωτίζοντας στοιχεία του εαυτού της. Η Ελένη μας το πρότεινε σε όσους αγαπούν τη γραφή της Ζατέλη.
Η Ιωσηφίνα διάβασε: Ο θάνατος της κόκκινης ηρωίδας του Κιου Ξιάολόγκ, το οποίο με αφορμή τη δολοφονία και την προσπάθεια εξιχνίασης του εγκλήματος μιας νεαρής κοπέλας μας μιλάει για την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της Κίνας.Το βιβλίο άρεσε στην Ιωσηφίνα και το πρότεινε σε όσους διαβάζουν αυτού του είδους τη λογοτεχνία. Παράλληλα διάβασε την Πάπισσα Ιωάννα του Εμμανουήλ Ροίδη και την Απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας, του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, που της άρεσαν πάρα πολύ και την ενθουσίασε και το θέμα τους και η διαπραγμάτευση του από τους συγγραφείς. Μίλησε επίσης για το βιβλίο Γιατί αγαπάμε τις γυναίκες του Μίρτσεα Καρταρέσκου που δεν είχε προλάβει ακόμα να τελειώσει, αλλά έβρισκε πολύ ωραίο.
Η Γιώτα μας μίλησε για το βιβλίο του Χρήστου Τσιόλκα, Το χαστούκι, το οποίο ασχολείται με τη μορφή και το ρόλο της οικογένειας στον 21ο αιώνα. Η ιστορία παρουσιάζεται από την οπτική γωνία οκτώ πρωταγωνιστών, οι οποίοι με αφορμή το χαστούκι που θα δοθεί σε μια οικογενειακή συνάντηση, θα αναγκαστούν να σκεφτούν και να αναθεωρήσουν την ίδια τους τη ζωή, τις οικογενειακές τους σχέσεις, τις προσδοκίες, τα πιστεύω και τις επιθυμίες τους. Τα άλλα βιβλία που διάβασε ήταν Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους, του Ίαν Ράνκιν , ο Δωρητής της Λόις Λόουρι και η Συμφωνία των ονείρων, του Νίκου Θέμελη, το οποίο ήταν πολύ κατώτερο των προσδοκιών της και αν δεν υπήρχε το όνομα του συγγραφέα, θα πίστευε ότι κάποιος άλλος έχει γράψει το εν λόγω βιβλίο.
Η Μαρίνα μας μίλησε για το τελευταίο βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου, Τοτρένο των νεφών, το οποίο δεν την ικανοποίησε και της φάνηκε μια συρραφή κειμένων της λογοτεχνίας της Ν.Αμερικής και ενός κεντρικού κειμένου της συγγραφέα. Επίσης διάβασε και το βιβλίο της Λένας Διβάνη «Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια», το οποίο είναι μια συλλογή κειμένων που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα και δεν είχαν κάποια ποωτοτυπία.
Η Ελένη Κ. παρουσίασε το τελευταίο βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη, Περαίωση, το οποίο της άρεσε πολύ γιατί συμπλέκει την αστυνομική ιστορία με το κοινωνικό σχόλιο του συγγραφέα, και τη συλλογή διηγημάτων της Ιωάννας Καρυστιάνη «Καιρός σκεπτικός», το τελευταίο της βιβλίο, το οποίο συγκροτούν εννιά διηγήματα, μα κέντρο αναφοράς το χριστουγεννιάτικο τοπίο και ήρωες της, ανθρώπους που τους ενώνουν τα βάσανα, τα αδιέξοδα και γενικώς μια μοίρα δυσοίωνη που επιτείνεται διακριτικά από την περίφημη κρίση.
Ο Νίκος Κ. έχει ξεκινήσει το Τάδε έφη Ζαρατούστρας, του Φρίντριχ Νίτσε, το οποίο του φαίνεται αρκετά δύσκολο και δυσνόητο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα σταματήσει την ανάγνωσή του.
Ο Νίκος Ξ. διάβασε τον Ξένο του Αλμπέρ Καμύ, που του άρεσε πάρα πολύ και μας το σύστησε ανεπιφύλακτα.
Τελευταία πήρε το λόγο η Ελένη Δ. η οποία μας παρουσίασε το βιβλίο του Άπτον Σινκλαίρ, Ο βασιλιάς Άνθρακας, ένα έργο εποχής που αναφέρεται στα ανθρακωρυχία της Αμερικής και τις συνθήκες διαβίωσης των εργατών με παράλληλη εξιστόρηση της ιστορίας ενός πλούσιου ιδιοκτήτη ορυχείου και την περιπέτεια που ζει υποδυόμενος ένα φτωχό εργάτη.
Τα διαβάσαμε, λοιπόν, άλλα τα αγαπήσαμε, άλλα μας άφησαν με κάποιες απορίες, αλλά δεν μας άρεσαν καθόλου, και έτσι η συζήτηση και οι ερωτήσεις που κάναμε ο ένας στον άλλο, οι ανταλλαγές εντυπώσεων μεταξύ αυτών που ήδη γνώριζαν κάποιους από τους τίτλους, γέμισαν την δίωρη συνάντησή μας και την κάνανε και πλούσια και ζεστή και εποικοδομητική και όμορφη.
Η Νταίζη, νέο μέλος της λέσχης μας, ξεκίνησε πρώτη και μας μίλησε για τα βιβλία που διάβασε τον Άγιο της μοναξιάς της Ιωάννας Καρυστιάνη, το οποίο της άρεσε αν και αρκετά βαρύ, και το Όνειρο του πρωτομάστορα Νικήτα του Άρη Φακίνου, το οποίο αν και δεν το είχε τελειώσει της κίνησε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή και της άρεσε η εξέλιξη της πλοκής.
Η Μαρία πάλι διάβασε το Φεύγω της Κώστιας Κοντολέων, το οποίο δεν της άρεσε καθόλου και δεν θα το πρότεινε.
Η Ελένη Π. διάβασε το καινούριο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη, Ηδονή στον κρόταφο, που είναι μια συλλογή κειμένων της που έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα. Είναι ένα βιβλίο για όσους αγαπούν τη Ζυράννα και δίνει περισσότερες πληροφορίες για την ίδια, φωτίζοντας στοιχεία του εαυτού της. Η Ελένη μας το πρότεινε σε όσους αγαπούν τη γραφή της Ζατέλη.
Η Ιωσηφίνα διάβασε: Ο θάνατος της κόκκινης ηρωίδας του Κιου Ξιάολόγκ, το οποίο με αφορμή τη δολοφονία και την προσπάθεια εξιχνίασης του εγκλήματος μιας νεαρής κοπέλας μας μιλάει για την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της Κίνας.Το βιβλίο άρεσε στην Ιωσηφίνα και το πρότεινε σε όσους διαβάζουν αυτού του είδους τη λογοτεχνία. Παράλληλα διάβασε την Πάπισσα Ιωάννα του Εμμανουήλ Ροίδη και την Απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας, του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, που της άρεσαν πάρα πολύ και την ενθουσίασε και το θέμα τους και η διαπραγμάτευση του από τους συγγραφείς. Μίλησε επίσης για το βιβλίο Γιατί αγαπάμε τις γυναίκες του Μίρτσεα Καρταρέσκου που δεν είχε προλάβει ακόμα να τελειώσει, αλλά έβρισκε πολύ ωραίο.
Η Γιώτα μας μίλησε για το βιβλίο του Χρήστου Τσιόλκα, Το χαστούκι, το οποίο ασχολείται με τη μορφή και το ρόλο της οικογένειας στον 21ο αιώνα. Η ιστορία παρουσιάζεται από την οπτική γωνία οκτώ πρωταγωνιστών, οι οποίοι με αφορμή το χαστούκι που θα δοθεί σε μια οικογενειακή συνάντηση, θα αναγκαστούν να σκεφτούν και να αναθεωρήσουν την ίδια τους τη ζωή, τις οικογενειακές τους σχέσεις, τις προσδοκίες, τα πιστεύω και τις επιθυμίες τους. Τα άλλα βιβλία που διάβασε ήταν Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους, του Ίαν Ράνκιν , ο Δωρητής της Λόις Λόουρι και η Συμφωνία των ονείρων, του Νίκου Θέμελη, το οποίο ήταν πολύ κατώτερο των προσδοκιών της και αν δεν υπήρχε το όνομα του συγγραφέα, θα πίστευε ότι κάποιος άλλος έχει γράψει το εν λόγω βιβλίο.
Η Μαρίνα μας μίλησε για το τελευταίο βιβλίο της Ευγενίας Φακίνου, Τοτρένο των νεφών, το οποίο δεν την ικανοποίησε και της φάνηκε μια συρραφή κειμένων της λογοτεχνίας της Ν.Αμερικής και ενός κεντρικού κειμένου της συγγραφέα. Επίσης διάβασε και το βιβλίο της Λένας Διβάνη «Προφανώς η Πηνελόπη ήταν ηλίθια», το οποίο είναι μια συλλογή κειμένων που έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα και δεν είχαν κάποια ποωτοτυπία.
Η Ελένη Κ. παρουσίασε το τελευταίο βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη, Περαίωση, το οποίο της άρεσε πολύ γιατί συμπλέκει την αστυνομική ιστορία με το κοινωνικό σχόλιο του συγγραφέα, και τη συλλογή διηγημάτων της Ιωάννας Καρυστιάνη «Καιρός σκεπτικός», το τελευταίο της βιβλίο, το οποίο συγκροτούν εννιά διηγήματα, μα κέντρο αναφοράς το χριστουγεννιάτικο τοπίο και ήρωες της, ανθρώπους που τους ενώνουν τα βάσανα, τα αδιέξοδα και γενικώς μια μοίρα δυσοίωνη που επιτείνεται διακριτικά από την περίφημη κρίση.
Ο Νίκος Κ. έχει ξεκινήσει το Τάδε έφη Ζαρατούστρας, του Φρίντριχ Νίτσε, το οποίο του φαίνεται αρκετά δύσκολο και δυσνόητο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα σταματήσει την ανάγνωσή του.
Ο Νίκος Ξ. διάβασε τον Ξένο του Αλμπέρ Καμύ, που του άρεσε πάρα πολύ και μας το σύστησε ανεπιφύλακτα.
Τελευταία πήρε το λόγο η Ελένη Δ. η οποία μας παρουσίασε το βιβλίο του Άπτον Σινκλαίρ, Ο βασιλιάς Άνθρακας, ένα έργο εποχής που αναφέρεται στα ανθρακωρυχία της Αμερικής και τις συνθήκες διαβίωσης των εργατών με παράλληλη εξιστόρηση της ιστορίας ενός πλούσιου ιδιοκτήτη ορυχείου και την περιπέτεια που ζει υποδυόμενος ένα φτωχό εργάτη.
Στο τέλος κανονίσαμε να βρεθούμε την επόμενη Κυριακή 22 Ιανουαρίου για την κοπή της Πίτας μας!!! στις 11,30 στο ΘΕΑΤΡΑΚΙTο επόμενο βιβλίο μας είναι ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΘΑ ΔΕΙΣ, του Χρήστου Οικονόμου και θα το συζητήσουμε στις 12 Φεβρουαρίου
giuseppina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου