Οι περισσότεροι δηλώσαμε γοητευμένοι από
την ανάγνωση του μεγάλου αυτού Ελληνικού ιστορικού μυθιστορήματος. ..
Μας συνεπήρε η συναρπαστική πλοκή και η εκπληκτική
ζωντάνια του αφηγηματικού λόγου. Μας γοήτευσε το ιδιαίτερο προσωπικό ύφος. Χαρήκαμε την άψογη, ολοζώντανη και σχεδόν ποιητική
γλώσσα. Σταθήκαμε στις πρωτότυπες παρομοιώσεις. Εντοπίσαμε σκόρπιες
λέξεις, προσεκτικά επιλεγμένες για να δώσουν το κλίμα της εποχής. Νοιώσαμε την μεγάλη αγωνία του Μάρκου και
της Ελένης, που εγκλωβίζονται στο
ασανσέρ ενός δημόσιου κτιρίου ένα τριήμερο με καύσωνα, παραμονές του
15Αύγουστου.
Διατρέξαμε μαζί
τους μια καυτή ιστορική περίοδο 100 χρόνων.
Παρακολουθήσαμε με αγωνία το ξεδίπλωμα της ιστορίας των δύο οικογενειών σε διάστημα τριών γενεών.
Βρεθήκαμε στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ανατολική Ρωμυλία και την Ανδριανούπολη παρακολουθώντας την ιστορία
της οικογένειας του Μάρκου, αλλά και στο Βελβεντό και στα γύρω χωριά των
φυλετικών ανταγωνισμών που επικρατούσαν στη Μακεδονία, παρακολουθώντας την
ιστορία της οικογένειας της Ελένης.
Είδαμε να αποτυπώνεται στις τύχες τόσο της
προσφυγικής όσο και της ντόπιας οικογένειας η βαθιά εσωτερική αίσθηση των πιο ευαίσθητων εθνικών
θεμάτων: ασαφή γεωγραφικά και γλωσσικά όρια, απουσία εθνικής συνείδησης,
συμβίωση με άλλες εθνότητες, εμφύλιες διαμάχες, αριστερή ιδεολογία και
ακλόνητος συντηρητισμός.
Ζήσαμε
τους πολέμους του εικοστού αιώνα, την προσφυγιά,
τους εμφύλιους σπαραγμούς, τις πολιτικές ανακατατάξεις, τα ιδεολογικά οράματα της
αλλαγής του κόσμου, τις δικτατορίες, τη μεταπολίτευση
και τη δημοκρατία της σύγχρονης καταναλωτικής εποχής.
Ζωντάνεψε μπρος στα μάτια μας η τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής.
Παρακολουθήσαμε τις δύο οικογένειες να δίνουν τον αγώνα της καθημερινότητας και
της επιβίωσης, τον αγώνα της ζωής και του θανάτου, του έρωτα και του πόνου,
ζώντας στη δικιά τους σκιά της
πεταλούδας.
Ιωάννα Μαργαρίτη
3 σχόλια:
περιττό είναι να υπογραμμίζω ότι όταν η Ιωάννα μας λέει ότι "οι περισσότεροι δήλωσαν γοητευμένοι από την ανάγνωση" αυτού του βιβλίου, σημαίνει ότι μερικοί (εγώ π.χ.) δεν έμειναν καθόλου γοητευμένοι. Σε μένα για παράδειγμα δεν άρεσε καθόλου το στυλ γραφής, δεν μπορώ να διαβάσω πράγματα όπως "πριν ακόμα ο ήλιος εδραιώνει ένα υποτυπώδες καθεστώς φωτός" ή "το όστρακο του χρόνου να κλείνει και τα δυο κελύφη της προφητείας να εφαρμόζουν επακριβώς και να κλείνουν ερμητικά" ...
αυτές οι ρητορικές υπερβολές δεν μου αρέσουν καθόλου.
Διάβασα "μόνο" τις πρώτες πυκνογραμμένες 100-120 σελίδες, μετά, απογοητευμένη, εγκατέλειψα την προσπάθεια!!
οι γλωσσικές επιλογές του συγγραφέα με εμπόδιζαν να απολαμβάνω τα θετικά που ίσως είχε το βιβλίο.
Εαν ο συγγραφέας υιοθετούσε ένα πιο "λιτό" στυλ γραφής σίγουρα δεν θα έπιανε τις 700 πυκνογραμμένες σελίδες και επιπλέον θα κέρδιζε και κάποιο αναγνώστη παραπάνω!!
:-)
Ιωσηφίνα, αν και δεν ήμουν στην συνάντηση, θα συμφωνήσω με την Ιωάννα και τους περισσότερους!Έχουμε διαβάσει και στο παρελθόν βιβλία που δεν άρεσαν σε όλους, αλλά δεχτήκαμε τη διαφορετική άποψη τους, όπως και τη δική σου τώρα(να σου θυμίσω τα Σακιά;;).Μερικές φορές το να μας αρέσει μια ιστορία εξαρτάται και από τις μνήμες που κουβαλάμε και το πως ίσως έχουμε βιώσει κάποια γεγονότα, αν όχι άμεσα, έμμεσα σίγουρα.Και νομίζω πως ο συγγραφέας κατέχει άψογα την γλώσσα και τη χειρίζεται με εξαιρετική δεξιοτεχνία.Οι γλωσσικές του υπερβολές δεν είναι πολλές και αφορούν μόνο συγκεκριμένη περιγραφή γεγονότων.Κακώς εγκατέλειψες την προσπάθεια να τελειώσεις το βιβλίο, γιατί η ιστορία ήταν συγκλονιστική, αν ξεπερνούσες το γεγονός των "γλωσσικών υπερβολών".
Γιώτα
δεν αμφιβάλλω, Γιώτα μου, αλλά ο χρόνος είναι τύραννος ... :-)
Δημοσίευση σχολίου